NUMARALI
HADİS-İ ŞERİF:
حَدَّثَنَا
عَبْدُ
الْعَزِيزِ
بْنُ يَحْيَى
الْحَرَّانِيُّ
حَدَّثَنِي
مُحَمَّدُ بْنُ
سَلَمَةَ
عَنْ
مُحَمَّدِ
بْنِ إِسْحَقَ
عَنْ
مُحَمَّدِ
بْنِ يَحْيَى
بْنِ حَبَّانَ
عَنْ عَمِّهِ
وَاسِعِ بْنِ
حَبَّانَ
عَنْ جَابِرِ
بْنِ عَبْدِ
اللَّهِ
أَنَّ
النَّبِيَّ
صَلَّى
اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
أَمَرَ مِنْ
كُلِّ جَادِّ
عَشْرَةِ
أَوْسُقٍ
مِنْ
التَّمْرِ
بِقِنْوٍ يُعَلَّقُ
فِي
الْمَسْجِدِ
لِلْمَسَاكِينِ
Câbir b. Abdullah'tan
rivayet edildiğine göre,
Nebi (s.a.v.) ağacından
koparılmış her on vesk hurmadan fakirler için mescidde bir salkım asılmasını
emretti.
İzah:
Câdd kelimesi, ism-i
mefûl mânâsında kesilmiş koparılmış demektir. Bazı nüshalarda "câzz"
şeklinde geçmektedir ki, ikisinin de mânâsı aynıdır.
Vesk'in altmış sâ'
olduğu ve kilogram olarak hesabı 1559 no'lu hadisin açıklamasında verilmiştir.
Hadiste geçen emir,
nedb içindir. Cumhur bu görüştedir. Bazı Zahirîler onun vücûb için olduğunu söylemişlerse
de Peygamber (s.a.v.)'in zekât memurlarına gönderdiği mektuplarda olmayışı,
vâcib olmadığına delildir. Zira vâcib olsaydı, mutlaka Peygamber (s.a.v.) onu
beyân ederdi.
Bu hadis fakirlere
şefkat edip -farz olan zekâttan başka- onlara yardım etmenin müstehap olduğuna
delildir.